...άκουσα στο κεφάλι μου τη φωνή σου...
...άφησα πίσω τα φαντάσματα του παρελθόντος-εμάς...
...τώρα πια σκέφτομαι ότι θα σε παντρευόμουν...
...τα φαντάσματα του μέλλοντος-εμείς...
...καίω στικάκια με άρωμα σανταλόξυλο και ανάβω κεριά...
...για τα φαντάσματα, να φύγουν-εμάς...
...τώρα, που εξαφανίστηκα, μπορώ να είμαι δική σου...
...θα μοιραστούμε κάθε ένοχη χαρά...
...τώρα που εξαφανίστηκα, θα ζούμε σε έναν παράδεισο...
...βρήκα προχθές μια κόπια από έναν παλιό δίσκο...
...που μου χάρισες...
...πήγα στον γείτονα, έχει ένα παλιό γραμμόφωνο, και τον άκουσα...
...έχυσα πικρά δάκρυα χαράς στο ακριβό μου φόρεμα, από μουσελίνα...
...κάπου-κάπου κάνω την προσευχή της άθεης και ζητάω για σένα αυτό που αξίζεις...
...δεν ξέρω τί είναι...
...όταν αποφασίσεις να εγκαταλείψεις όλα αυτά που με κόπο δημιούργησες...
...όταν αποφασίσεις ότι θα περπατήσεις στο κέντρο του δρόμου...
...όχι στηριγμένος στους τοίχους...
...ίσως σου πω που βρίσκομαι...
...ίσως σε περιμένω...
το γράμμα έφτασε με το μεσημεριανό ταχυδρομίο. στη θέση του αποστολέα, μια μουτζούρα. και ένα άρωμα. ο Τζέφρυ δεν διάβασε ποτέ αυτό το γράμμα. το έθαψε στον κήπο, ανάμεσα στα μπέιμπι καρότα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου